Είπαν…

« Έφυγες σαν τα φύλλα που τα παίρνει του ανέμου η οργή μα αυτή η αίθουσα, η αίθουσα που εργαζόσουν και αγαπούσες έχει πλέον το όνομά σου. Είναι δείγμα της αγάπης μας και παράλληλα υπόσχεση ότι τη θύμησή σου δε θα την αποχωριστούμε ποτέ διότι το κενό της απουσίας σου είναι πολύ μεγάλο για όλους εμάς που είχαμε την τύχη να σε γνωρίσουμε από κοντά. Σε γνωρίσαμε ως συνάδελφο, γίναμε φίλοι. Ήσουνα ο μικρός, το αγαπημένο παιδί, ήσουνα μια μεγάλη αγκαλιά για τους μαθητές σου, υπήρξες ένας άνθρωπος μοναδικός, ξεχωριστός. Η καλλιέργεια, η ευγένεια, η κομψότητα και η ευθύτητα στους τρόπους σου, το επαγγελματικό σου ήθος, η καλοσύνη σου, η οξύνοια, το χιούμορ σου, το δυνατό σου γέλιο… Το πέρασμα σου από τη ζωή, ήταν αέρας ποιοτικός… »

Βούλα Μόρμορη

Διευθύντρια Γυμνασίου Κοκκινοτριμιθιάς

Είναι η τρίτη συνεχόμενη χρονιά που λαμβάνω μέρος σε μουσικές εκδηλώσεις αφιερωμένες στη μνήμη του αξέχαστου μου καθηγητή Στέλιου Αροδίτη. Πρώτα στο αμφιθέατρο του Λυκείου μου στα Λατσιά, μετά στο πάρκο Αθαλάσσας με τη ΣΜΕΦ και απόψε σε αυτό τον μοναδικό χώρο.
Κάθε φορά νιώθω ιδιαίτερη συγκίνηση και θλίψη αλλά συνάμα και περηφάνια γιατί ευτύχησα να γνωρίσω έναν υπέροχο άνθρωπο. Έναν άνθρωπο γεμάτο ζωντάνια και ενθουσιασμό, με πάθος και αγάπη όχι μόνο για τη μουσική αλλά και τους μαθητές του.
Το μοναδικό του χαμόγελο, η καλοσύνη του, οι ευαισθησίες του, η πραότητα του χαρακτήρα του, η ευγένεια και το ήθος,  το δυνατό του γέλιο σε κέρδιζαν αμέσως.
Αγαπημένε μου Στέλιο, όσα με δίδαξες για τη μουσική αλλά και για τη ζωή θα τα κουβαλώ πάντα μαζί μου.
Σε ευχαριστώ που με έμαθες να ονειρεύομαι.
Σε ευχαριστώ που με έμαθες να ακούω τις μελωδίες του σαξοφώνου με την καρδιά μου.
Η αποψινή παράσταση είναι δείγμα της αγάπης μας και  υπόσχεση ότι τη θύμησή σου δε θα την αποχωριστούμε ποτέ, διότι το κενό της απουσίας σου είναι πολύ μεγάλο για όλους εμάς που είχαμε την τύχη να σε γνωρίσουμε.
Πέτυχες πολλά στο σύντομο μα ποιοτικό πέρασμα σου από τη ζωή.
Ήσουν καλός!
Ήσουν γλυκός!
Είχες τις χάρες όλες!
Γι΄ αυτό, εμείς οι μαθητές σου, οι συνάδελφοι σου, οι καθηγητές σου δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ.

Λούκας Μουρούζης

μαθητής του Στέλιου

ΣΤΕΛΙΟΣ ΑΡΟΔΙΤΗΣ 1990-
Τόσο απλόχερα έδινες στους άλλους την καρδιά σου που δεν κράτησες λίγη για σένα.
Έχουμε τους ήχους σου για να ακούει ο κόσμος μουσική,
Έχουμε το χαμόγελό σου για να χαίρεται ο κόσμος,
Έχουμε την κόρη σου για να έχει η γη ομορφιά.
,……………………
Έντιμε κύριε Διευθυντή Μέσης Εκπαίδευσης Κυπριανέ Λούη,
Αξιότιμοι κύριοι Πρώτοι Λειτουργοί Εκπαίδευσης, Επιθεωρητές Μέσης και Τεχνικής Εκπαίδευσης, Διευθυντές Γυμνασιών και Λυκείων,
Αγαπητοί φίλοι, συγγενείς, καθηγητές, μαθητές και συνάδελφοι του Στέλιου
Τέτοια ώρα, τέτοια μέρα φεύγει εντελώς αναπάντεχα και συνάμα τόσο πρόωρα ο πολυαγαπημένος και αλησμόνητος μας Στέλιος Αροδίτης. Βιάστηκε φαίνεται να συναντήσει τους αγγέλους για να παίζουν μαζί μουσική. Στην μπάντα της γειτονιάς των αγγέλων με το σαξόφωνό του.
Αγαπημένε μου Στέλιο,
 συγκεντρωθήκαμε σήμερα στο Αμφιθέατρο του Λυκείου Λατσιών πραγματοποιώντας  ένα μουσικό αφιέρωμα με τραγούδια και μουσικές που αγάπησες. Είμαι βέβαιος πως θα το ήθελες και εσύ να σε θυμόμαστε με τον πιο απλό και σεμνό τρόπο, γιατί έζησες με τη σοφία της απλότητας, με πραότητα, ομορφιά ψυχής και καλοσύνη, μιλώντας καθαρά και σταράτα, σιγανά μα δυναμικά και έντιμα και αυτές είναι πολύτιμες παρακαταθήκες που αφήνεις πίσω σου.
Το πάθος του για τη μουσική ήταν εμφανές από πολύ μικρή ηλικία αν και δεν κατάγεται από οικογένεια με παράδοση στη μουσική. Από τα πρώτα χρόνια του στο Νηπιαγωγείο δείχνει μια έφεση στη μουσική κάτι που διέκρινε η μουσικός του νηπιαγωγείου. Αρχίζει τα πρώτα του μουσικά βήματα με αρμόνιο, πιάνο και κιθάρα. Μαθητής του δημοτικού Περνέρα, του Γυμνασίου Ακροπόλεως και του Λυκείου Αποστόλου Βαρνάβα και ταυτόχρονα φοιτά στο Μουσικό Λύκειο Λευκωσίας στο Παγκύπριο Γυμνάσιο για τρία χρόνια. Είναι ανάμεσα στους 10 πρώτους απόφοιτους. Επιλέγει ως βασικό μουσικό όργανο το Σαξόφωνο και έκτοτε αφοσιώνεται ολοκληρωτικά.
Ως έφηβος υπήρξε μέλος της Συμφωνικής Ορχήστρας  Νέων και αργότερα αφού πέρασε με επιτυχία τις ακροάσεις της Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρας γίνεται μόνιμο μέλος.
Μετά το απολυτήριο κατατάγεται στην Εθνική Φρουρά και υπηρετεί στη Στρατιωτική Μουσική της Εθνικής Φρουράς.
Απολύεται το 2010 και σπουδάζει στο Λονδίνο Μουσικές Σπουδές,  ενώ συνεχίζει με μεταπτυχιακά στο Newcastle όπου αποκτά και τη μονάκριβη κορούλα του Χριστίνα Ελένη.
Επιστρέφει στην Κύπρο όπου διορίζεται καθηγητής Μουσικής και διδάσκει πρωτοδιόριστος στην Α΄ Τεχνική Σχολή Λευκωσίας και αργότερα στο Λύκειο Σολέας, στο Λύκειο Παλιομετόχου και στο Γυμνάσιο Κοκκινοτριμιθιάς.
Το μοναδικό του χαμόγελο και η καλοσύνη του, οι ευαισθησίες του κερδίζουν τους μαθητές και τους συναδέλφους του και γίνεται αποδεκτός και αγαπητός από όλους. Δείχνοντας το σεβασμό και την εκτίμηση τους σχεδόν όλοι οι τελειόφοιτοι μαθητές του στην Α΄ τεχνική σχολή Λευκωσίας έδωσαν αίμα σήμερα, στην καθιερωμένη αιμοδοσία που διοργανώνει καθεχρονικά  το σχολείο. Κυρία Στρατουρά τις θερμές ευχαριστίες για τη συγκινητική πρωτοβουλία σας.
Ευχαριστίες οφείλουμε και στους Διευθυντές του Στέλιου: Πόλυ Γιάννακα, Νίκο Πρωτοπαπά, Κλειώ Σαββίδου, Σωτήρη Χαραλάμπους  και Βούλα Μόρμορη.
Το Περιφερειακό Γυμνάσιο Κοκκινοτριμιθιάς με εισήγηση του καθηγητικού συλλόγου και της Διευθύντριας κυρίας Βούλας Μόρμορη ως ένδειξη τιμής και εκτίμησης στον αλησμόνητο Στέλιο έδωσε στην αίθουσα Μουσικής του σχολείου το όνομα του κοσμώντας την με μια αναμνηστική πλακέτα.
 Αγαπημένε μου Στέλιο, δανείζομαι τα λόγια της διευθύντριας σου που τόσο πολύ την εκτιμούσες και αγαπούσες: « Έφυγες σαν τα φύλλα που τα παίρνει του ανέμου η οργή μα αυτή η αίθουσα, η αίθουσα που εργαζόσουν και αγαπούσες έχει πλέον το όνομά σου. Είναι δείγμα της αγάπης μας και παράλληλα υπόσχεση ότι τη θύμησή σου δε θα την αποχωριστούμε ποτέ διότι το κενό της απουσίας σου είναι πολύ μεγάλο για όλους εμάς που είχαμε την τύχη να σε γνωρίσουμε από κοντά. Σε γνωρίσαμε ως συνάδελφο, γίναμε φίλοι. Ήσουνα ο μικρός, το αγαπημένο παιδί, ήσουνα μια μεγάλη αγκαλιά για τους μαθητές σου, υπήρξες ένας άνθρωπος μοναδικός, ξεχωριστός. Η καλλιέργεια, η ευγένεια, η κομψότητα και η ευθύτητα στους τρόπους σου, το επαγγελματικό σου ήθος, η καλοσύνη σου, η οξύνοια, το χιούμορ σου, το δυνατό σου γέλιο… Το πέρασμα σου από τη ζωή, ήταν αέρας ποιοτικός.  »
Στο Λύκειο Λατσιών ο πατέρας του Κυριάκος Αροδίτης μαζί με εθελοντές μαθητές του σχολείου αλλά και την παρότρυνση και οικονομική ενίσχυση του Διευθυντή κυρίου Τάσου έφτιαξαν το περιβόλι με τις 29 ροδιές και 29 τριανταφυλλιές ονομάζοντας το «ΠΑΡΚΟ ΣΤΕΛΙΟΣ ΑΡΟΔΙΤΗΣ». Αποχωρώντας μπορείτε να δείτε το Περιβόλι εδώ δίπλα μας.
Κύριε Τάσο, ως οικογένεια θέλουμε ειλικρινά να σας ευχαριστήσουμε για την έμπρακτη συμπαράστασή σας στον Κυριάκο. Διακριτικά, αθόρυβα και ταπεινά.  Σας οφείλουμε πολλά.
Με την ευκαιρία αυτής της συνάντησης σάς ανακοινώνουμε ότι η οικογένεια του Στέλιου θεσμοθέτησε και επιχορηγεί κάθε χρόνο 2 βραβεία εις μνήμην του και απονέμονται σε τελειόφοιτους μαθητές του Γυμνασίου Κοκκινοτριμιθιάς που διακρίνονται στα μουσικά δρώμενα του σχολείου.
Επίσης, η οικογένεια του Στέλιου δημιούργησε το ΙΔΡΥΜΑ ΣΤΕΛΙΟΣ ΑΡΟΔΙΤΗΣ και από φέτος και κάθε χρόνο θα προσφέρονται υποτροφίες σε φοιτητές Μουσικής με χρηματικό ποσό 4 χιλιάδες ευρώ για σπουδές στην Κύπρο ή στο εξωτερικό. Χορηγός είναι ο θείος του Στέλιου καρδιολόγος Κώστας Αροδίτης.
 
Αγαπημένε μας Στέλιο,
Τη θύμηση σου δε θα τη αποχωριστούμε ποτέ γιατί ,
 Αυτούς που αγαπάμε και τους χάσαμε,
Δεν είναι πια εκεί που ήταν ,
Αλλά είναι παντού.
Κρατάμε τον ήχο από το σαξόφωνο σου, το γέλιο σου, την καλή σου και τη γλυκειά σου την κουβέντα, την άριστη σχέση σου με τους μαθητές και την αγάπη σου για όλους μας. Μα προπάντων το σεβασμό στους γονείς σου και την αγάπη σου στον αδελφό σου Σεμπάστιαν, την αδελφή σου Αθανασία και την κορούλα σου Χριστίνα Ελένη.

Σταύρος Αροδίτης

Ομιλία 28 Απριλίου 2023

ΣΤΕΛΙΟΣ ΑΡΟΔΙΤΗΣ 1990-
Τόσο απλόχερα έδινες στους άλλους την καρδιά σου που δεν κράτησες λίγη για σένα.
Έχουμε τους ήχους σου για να ακούει ο κόσμος μουσική,
Έχουμε το χαμόγελό σου για να χαίρεται ο κόσμος,
Έχουμε την κόρη σου για να έχει η γη ομορφιά.
,……………………
Έντιμε κύριε Γενικέ Διευθυντή του Υπουργείου Άμυνας Ανδρέα Λουκά
Έντιμε κύριε Διευθυντή Μέσης Εκπαίδευσης Κυπριανέ Λούη,
Διοικητή της Στρατιωτικής Μουσικής Εθνικής Φρουράς
Αγαπητοί φίλοι, συγγενείς, μαθητές και συνάδελφοι του Στέλιου
Τέτοια μέρα πριν ακριβώς 4 χρόνια φεύγει εντελώς αναπάντεχα και συνάμα τόσο πρόωρα ο πολυαγαπημένος και αλησμόνητος μας Στέλιος Αροδίτης.
Αγαπημένε μου Στέλιο,
 συγκεντρωθήκαμε σήμερα στο Πάρκο Αθαλάσσας ένα γνώριμο σου χώρο πραγματοποιώντας  ένα μουσικό αφιέρωμα με τραγούδια και μουσικές που αγάπησες.
Η ηγεσία της Στρατιωτικής Μουσικής της Εθνικής Φρουράς αναγνωρίζοντας πως υπηρέτησες τη ΣΜΕΦ με αγάπη και αφοσίωση αποδέκτηκε με συγκίνηση και προθυμία το αίτημα των γονιών σου και η παρουσία τους εδώ είναι ιδιαίτερα τιμητική για όλους μας. Προπάντων για σένα αγαπημένε μου Στέλιο γιατί είμαι βέβαιος πως θα το ήθελες και εσύ να σε θυμόμαστε με τον πιο απλό και σεμνό τρόπο, γιατί έζησες με τη σοφία της απλότητας, με πραότητα, ομορφιά ψυχής και καλοσύνη, μιλώντας καθαρά και σταράτα, σιγανά μα δυναμικά και έντιμα και αυτές είναι πολύτιμες παρακαταθήκες που αφήνεις πίσω σου.
Τιμημένε Διοικητή της ΣΜΕΦ, νιώθουμε μεγάλη περηφάνια γιατί δύο ξεχωριστοί και αγαπημένοι μαθητές του Στέλιου, ο Αριστοτέλης Χριστοφορίδης και ο Λουκάς Μουρούζης υπηρετούν στη ΣΜΕΦ και είναι σήμερα ανάμεσά μας με τα σαξόφωνά τους.
Το πάθος του Στέλιου για τη μουσική ήταν εμφανές από πολύ μικρή ηλικία αν και δεν κατάγεται από οικογένεια με παράδοση στη μουσική. Από τα πρώτα χρόνια του στο Νηπιαγωγείο δείχνει μια έφεση στη μουσική κάτι που διέκρινε η μουσικός του νηπιαγωγείου. Αρχίζει τα πρώτα του μουσικά βήματα με αρμόνιο, πιάνο και κιθάρα. Μαθητής του δημοτικού Περνέρα, του Γυμνασίου Ακροπόλεως και του Λυκείου Αποστόλου Βαρνάβα και ταυτόχρονα φοιτά στο Μουσικό Λύκειο Λευκωσίας στο Παγκύπριο Γυμνάσιο για τρία χρόνια. Είναι ανάμεσα στους 10 πρώτους απόφοιτους. Επιλέγει ως βασικό μουσικό όργανο το Σαξόφωνο και έκτοτε αφοσιώνεται ολοκληρωτικά.
Ως έφηβος υπήρξε μέλος της Συμφωνικής Ορχήστρας  Νέων και αργότερα αφού πέρασε με επιτυχία τις ακροάσεις της Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρας γίνεται μόνιμο μέλος.
Μετά το απολυτήριο κατατάγεται στην Εθνική Φρουρά και υπηρετεί στη Στρατιωτική Μουσική της Εθνικής Φρουράς.
Απολύεται το 2010 και σπουδάζει στο Λονδίνο Μουσικές Σπουδές,  ενώ συνεχίζει με μεταπτυχιακά στο Newcastle όπου αποκτά και τη μονάκριβη κορούλα του Χριστίνα Ελένη.
Επιστρέφει στην Κύπρο όπου διορίζεται καθηγητής Μουσικής και διδάσκει πρωτοδιόριστος στην Α΄ Τεχνική Σχολή Λευκωσίας και αργότερα στο Λύκειο Σολέας, στο Λύκειο Παλιομετόχου και στο Γυμνάσιο Κοκκινοτριμιθιάς.
Το μοναδικό του χαμόγελο και η καλοσύνη του, οι ευαισθησίες του κερδίζουν τους μαθητές και τους συναδέλφους του και γίνεται αποδεκτός και αγαπητός από όλους. Δείχνοντας το σεβασμό και την εκτίμηση τους σχεδόν όλοι οι τελειόφοιτοι μαθητές του στην Α΄ τεχνική σχολή Λευκωσίας έδωσαν αίμα στην καθιερωμένη αιμοδοσία που διοργανώνει καθεχρονικά  το σχολείο.
Το Περιφερειακό Γυμνάσιο Κοκκινοτριμιθιάς με πρωτοβουλία του καθηγητικού συλλόγου και της Διευθύντριας κυρίας Βούλας Μόρμορη ως ένδειξη τιμής και εκτίμησης στον αλησμόνητο Στέλιο έδωσε στην αίθουσα Μουσικής του σχολείου το όνομα του κοσμώντας την με μια αναμνηστική πλακέτα.
 Δανείζομαι τα λόγια της διευθύντριας σου που τόσο πολύ την εκτιμούσες και αγαπούσες: « Έφυγες σαν τα φύλλα που τα παίρνει του ανέμου η οργή μα αυτή η αίθουσα, η αίθουσα που εργαζόσουν και αγαπούσες έχει πλέον το όνομά σου. Είναι δείγμα της αγάπης μας και παράλληλα υπόσχεση ότι τη θύμησή σου δε θα την αποχωριστούμε ποτέ διότι το κενό της απουσίας σου είναι πολύ μεγάλο για όλους εμάς που είχαμε την τύχη να σε γνωρίσουμε από κοντά. Σε γνωρίσαμε ως συνάδελφο, γίναμε φίλοι. Ήσουνα ο μικρός, το αγαπημένο παιδί, ήσουνα μια μεγάλη αγκαλιά για τους μαθητές σου, υπήρξες ένας άνθρωπος μοναδικός, ξεχωριστός. Η καλλιέργεια, η ευγένεια, η κομψότητα και η ευθύτητα στους τρόπους σου, το επαγγελματικό σου ήθος, η καλοσύνη σου, η οξύνοια, το χιούμορ σου , το δυνατό σου γέλιο… Το πέρασμα σου από τη ζωή, ήταν αέρας ποιοτικός.  »
Στο Λύκειο Λατσιών ο πατέρας του Κυριάκος Αροδίτης μαζί με εθελοντές μαθητές του σχολείου αλλά και την παρότρυνση και οικονομική ενίσχυση του Διευθυντή κυρίου Τάσου έφτιαξαν το περιβόλι με τις 29 ροδιές και 29 τριανταφυλλιές ονομάζοντας το «ΠΑΡΚΟ ΣΤΕΛΙΟΣ ΑΡΟΔΙΤΗΣ».
Η οικογένεια του Στέλιου θεσμοθέτησε και επιχορηγεί κάθε χρόνο 2 βραβεία εις μνήμην του και απονέμονται σε τελειόφοιτους μαθητές του Γυμνασίου Κοκκινοτριμιθιάς που διακρίνονται στα μουσικά δρώμενα του σχολείου.
Επίσης, η οικογένεια του Στέλιου δημιούργησε το ΙΔΡΥΜΑ ΣΤΕΛΙΟΣ ΑΡΟΔΙΤΗΣ και από φέτος και κάθε χρόνο θα προσφέρονται υποτροφίες σε φοιτητές Μουσικής με χρηματικό ποσό 4 χιλιάδες ευρώ για σπουδές στην Κύπρο ή στο εξωτερικό. Χορηγός είναι ο θείος του Στέλιου καρδιολόγος Κώστας Αροδίτης.
Ευχαριστούμε το Τμήμα Δασών και ιδιαίτερα τον Περιφερειάρχη κ. Λοϊζο Κωνσταντίνου, ο οποίος μας παραχώρησε δωρεάν 29 δενδρύλλια και φυτεύτηκαν σε κατάλληλο χώρο στο Εθνικό Δασικό Πάρκο Αθαλάσσας.

Σταύρος Αροδίτης

Ομιλία ΣΜΕΦ

Στέλιος Αροδίτης 1990 …
 
Ο Γερμανο-ελβετο-αμερικανο-εβραίος, θεωρητικός – φυσικός Albert Einstein, ήταν ο άνθρωπος ο οποίος άνοιξε νέους δρόμους για την αντίληψη του κόσμου με τη διατύπωση της Ειδικής και της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας και τιμήθηκε με το Νόμπελ το 1921 για την ανακάλυψη του φωτοηλεκτρικού φαινομένου. Υπήρξε ο μεγαλύτερος επιστήμονας του περασμένου αιώνα και ένας από τους μεγαλύτερους διανοητές όλων των εποχών. Ήταν αυτός που ανακηρύχθηκε από το περιοδικό ΤΙΜΕ ως ο «άνθρωπος του εικοστού αιώνα». Ο εξαίρετος αυτός επιστήμονας, με το τεράστιο πνευματικό ανάστημα, δήλωσε για τη μουσική τα εξής:
«Αν δεν ήμουν φυσικομαθηματικός, κατά πάσα πιθανότητα θα ήμουν μουσικός.
Συχνά σκέφτομαι με μουσική υπόκρουση.
Ζω της οραματισμούς μου μέσα στη μουσική.
Βλέπω τη ζωή μου μέσα από ένα μουσικό πρίσμα.
Αντλώ της μεγαλύτερες χαρές της ζωής μέσα από τη μουσική»
Δεν ήταν όμως μόνο ο Albert Einstein που ζούσε την ομορφιά της ζωής μέσα από τις ηχητικές αρμονίες των μουσικών θαυμάτων.
Ο Στέλιος Αροδίτης, ο μουσικός, ο δάσκαλος, ο άνθρωπος που σκόρπισε στο νησί μας και όχι μόνο, γλυκόηχες μελωδίες μέσα από το αγαπημένο του μουσικό όργανο, το σαξόφωνο, στις 28 Απριλίου του 2020 άφησε τις πέντε επίγειες μουσικές γραμμές και ταξίδεψε στον ουρανό για να χαρίζει στο Θεό και τους Αγγέλους νότες γραμμένες στο αιώνιο πεντάγραμμο.
Ο Στέλιος Αροδίτης, σκόρπισε με τη φυγή του από τα εγκόσμια, απέραντη θλίψη σε όλους που αγάπησε και τον αγάπησαν. Παρόλο που ακόμα είναι  πολύ νωπές οι μνήμες και αβάσταχτος ο πόνος από το θάνατό του, τα πιο στενά και αγαπημένα του πρόσωπα, άνθρωποι που εκτίμησαν το έργο και την προσφορά του νεότατου αυτού εκπαιδευτικού-καλλιτέχνη, διοργάνωσαν ένα μουσικό αφιέρωμα εις μνήμη του Στέλιου στις 28 Απριλίου του 2023, τρία χρόνια ακριβώς μετά από τη μέρα του αιώνιου ταξιδιού του.
Το Λύκειο Λατσιών, φιλοξένησε την εκδήλωση αυτή στην οποία συμμετείχαν καλλιτέχνες, μικροί και μεγάλοι, καθηγητές και μαθητές, οι οποίοι έπαιξαν λατρεμένα μουσικά κομμάτια του Στέλιου που ξεχώριζε και αγαπούσε.
Συγκινητικό ήταν το ξεκίνημα του αφιερώματός αυτού, αφού η κόρη του Στέλιου Χριστίνα Ελένη, έπαιξε στο πιάνο κάτι για τον πατέρα της.
Εντύπωση έκανε η ομιλία του φιλόλογου Σταύρου Αροδίτη, θείου του Στέλιου, ο οποίος με γλαφυρό και αισθαντικό τρόπο, μοιράστηκε με τους παρευρισκόμενους, καρδιο-γραφημένα λόγια, με τα οποία εξήρε το πρόσωπο και το έργο του ανιψιού του. Ο κύριος Σταύρος Αροδίτης, εξήγγειλε δημόσια μια υποτροφία 4000 ευρώ από το ίδρυμα Στέλιου Αροδίτη, που θα δίνεται σε παιδιά που θέλουν ν’ ασχοληθούν με μουσικές σπουδές.
Επίσης στη διάρκεια της εκδήλωσης, ο κόσμος έμαθε για το πάρκο με τις 29 τριανταφυλλιές (ΠΑΡΚΟ ΣΤΕΛΙΟΣ ΑΡΟΔΙΤΗΣ- ΛΥΚΕΙΟ ΛΑΤΣΙΩΝ), όσα και τα χρόνια του Στέλιου, το οποίο επιμελήθηκε ο Κυριάκος Αροδίτης, πατέρας του Στέλιου και φιλόλογος στο Λύκειο Λατσιών.
Στην εκδήλωση αυτή συμμετείχε ο διευθυντής Μέσης Εκπαίδευσης, αρκετοί επιθεωρητές, διευθυντές, εκπαιδευτικοί και φίλοι του Στέλιου.
Προσωπικά, μεγάλη εντύπωση μου έκανε μια φωτογραφία που προβλήθηκε, που έδειχνε τον Στέλιο να παίζει με πάθος το σαξόφωνό του και δίπλα να γράφει, ΣΤΕΛΙΟΣ ΑΡΟΔΙΤΗΣ 1990…
Στην αρχή πίστεψα πως κάποιος έκανε λάθος και δεν έβαλε την χρονολογία του θανάτου. Μετά θυμήθηκα τα λόγια του Γουίλιαμ Σαίξπηρ:
 «Αν η μουσική είναι η τροφή της αγάπης, παίξε κι άλλο…»
Ο Στέλιος Αροδίτης, συνεχίζει να τρέφει τις ψυχές με αγάπη.
Ακόμα παίζει.
Και θα παίζει κι άλλο…

Χαράλαμπος Χαραλάμπους

Θεολόγος – Εκπαιδευτικός

Παραδεισένιες μελωδίες…
 
28 Απριλίου 2020 ώρα 5. Ένας άγγελος ακόμα ξεκίνησε το αιώνιο ταξίδι. Ένα ωραίο παιδί, ένα 29χρονο παλικάρι με ιδιαίτερες καλλιτεχνικές ανησυχίες, ένας εξαίρετος μουσικός, μια ευαίσθητη ψυχή ντύνει με τις γλυκές του νότες τις μελωδίες των αγγέλων.
28 Απριλίου 2023 ώρα 5. Τρία χρόνια μετά, ο αγαπητός συνάδελφος και πατέρας του Στέλιου, Κυριάκος Αροδίτης, θέλησε με μια άκρως συγκινητική εκδήλωση, φόρο τιμής στη μνήμη του, να μας γνωρίσει τον λεβέντη του. Πήγαμε για να ενισχύσουμε με την παρουσία μας. Αυτό νιώθαμε… Φύγαμε, ωστόσο, τόσο γεμάτοι και ενισχυμένοι οι ίδιοι, που νιώσαμε τεράστια ευγνωμοσύνη. Συνειδητοποιήσαμε πως το αναπάντεχο και το απροσδόκητο μπορεί να ανατρέψει σε μια στιγμή όνειρα, σχέδια, σκέψεις… Μια άλλη διάσταση ξαφνικά, μια άλλη οπτική για τη ζωή ανέτρεψε τις δικές μας σκέψεις, τις δικές μας σχέσεις. Είδαμε τον Στέλιο, ακούσαμε τις μελωδίες του, απολαύσαμε το γέλιο του, την κορούλα του. Ήταν εκεί μαζί μας, τόσο κοντά, τόσο παρών. Γλύκανε η ψυχή μας… Υπάρχει αιώνια, αληθινή ζωή, εκεί στην απέναντι όχθη. Υπάρχει Θεός! Αυτός ξέρει πώς, τι και γιατί. Νιώσαμε τόσο μικροί… Μια σταγόνα σε ένα ολόκληρο ωκεανό η ζωή μας. Κι εμείς ταξιδιώτες ανάμεσα στις δύο όχθες παλεύουμε με τα θέλω και τα πρέπει μας, με τις απορίες και τα ερωτηματικά μας. Ο Στέλιος τα είδε, τα ένιωσε, τα κατάλαβε, τα είδε στα κύματα της αγαπημένης του θάλασσας, τα άκουσε στις νότες του αγαπημένου του σαξοφώνου. Και τώρα μιλά στους αγαπημένους του, στο σπλάχνο του, με τις γλυκές του μελωδίες.
Σε ευχαριστούμε αγαπημένε μας Κυριάκο, που μας γνώρισες με τόσο όμορφο τρόπο τον λεβέντη σου, που έδωσες άλλη διάσταση στη ζωή μας. Να τον χαίρεσαι και να είσαι περήφανος για αυτή του την ξεχωριστή ευαισθησία. Ένας άγγελος σας σκεπάζει με τις απαλές του φτερούγες και πρεσβεύει για σας στην αγκαλιά της Παναγίας-μητέρας μας. Θα ζει αιώνια… 
Θα τον ευγνωμονώ και θα τον θυμάμαι στις προσευχές μου, γιατί με ξύπνησε από τον λήθαργο στον οποίο βρισκόμουν και μου θύμισε τον αληθινό μου στόχο και προορισμό.
Με την αγάπη μου,
Νάτια

Νάτια Ιωάννου

Τόσο απλόχερα έδινες στους άλλους την καρδιά σου που δεν κράτησες λίγη για σένα.
Εντάξει Χάρε,
σε παραδέχομαι για τις επιλογές σου. Ξέρεις να διαλέγεις.
Τους καλύτερους μάλιστα.
Αυτόν όμως δεν τον πήρες μαζί σου.
Αυτόν τον λεβέντη δεν θα σε αφήσουμε εμείς να τον πάρεις.
Έχουμε τους ήχους του για να ακούει ο κόσμος μουσική,
Έχουμε το χαμόγελό του για να χαίρεται ο κόσμος,
Έχουμε την κόρη του για να έχει η γη ομορφιά.
Χάρε, δεν θα σου κάνω τη χάρη να βάλω χρονολογία μετά την παύλα.
Εκείνη η παύλα δηλώνει πως ακόμη “ζει”.
Στη θάλασσα, στα πάρκα, στα βουνά…

Σταύρος Αροδίτης

Ποίημα

24/9/2024
Στη μνήμη του σαξοφωνίστα Στέλιου Αροδίτη
 
Η αθανασία του ήχου
 
Στον αστερισμό της Λύρας
ένα σαξόφωνο
αναταράσσει την εντροπία
Οι ροδιές χαμηλώνουν το φύλλωμα
αφουγκράζονται
την Πυθαγόρειο αρμονία
τη συμφωνία των σφαιρών
Συμπαντική μουσική
αντιστίξεων 
δεσπόζει τώρα              
στον χωροχρόνο
του υπερβατικού ουρανού

Χρήστος Χριστοδούλου

Ποίημα

Ποίημα